نصرالّله حکمت

دکترای فلسفه

دکتر نصرالّله حکمت زادۀ 1334 شهرری است. او تصحیلات حوزوی را تا سطح خارج فقه و اصول گذراند اما از کسوت روحانیت درآمد و در مقطع کارشناسی تا دکترا در رشتۀ فلسفۀ دانشگاه تهران ادامۀ تحصیل داد. سرانجام در سال 1373 موفق به اخذ درجۀ دکترای فلسفه از این دانشگاه شد. نصرالله حکمت با نگرشی نو نسبت به فلسفۀ اسلامی که حوزۀ تخصّصی او می‌باشد و با تأکید بر فلاسفه‌ای چون فارابی، عامری نیشابوری، ابن سینا، سهروردی و ابن‌عربی تقسیم‌بندی‌های موجود در تاریخ فلسفۀ اسلامی مبنی بر مشائی یا اشراقی بودن فلاسفۀ اسلامی را قبول ندارد و به‌طور کلی فلاسفۀ ایرانی-اسلامی را دارای روشی کاملاً جدا از فلسفۀ یونان می‌داند. نیز با شرح و تفسیر مستشرقان از فلسفه و عرفان اسلامی مخالفت جدی دارد. وی به‌طور جدی به نقد منطق ارسطویی می‌پردازد. آثار حکمت به دو بخش اصلی تقسیم می‌شوند؛ بخشی دیدگاه‌های فلسفی خود اوست مانند «تأمّلی در فلسفۀ تاریخ عقل»، «فلسفۀ ادبیات میخانه» و «مسئله چیست» و بخشی دیگر نیز توضیح و بیان دیدگاه‌های فلاسفۀ اسلامی که بخش اعظم کتابهای وی را تشکیل می‌دهد. وی همچنین استاد فلسفۀ بازنشستۀ دانشگاه شهید بهشتی است.

• 3 دوره